ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Α, τι, πέρασε κιόλας ένας μήνας; Και τι εννοείς πάμε για του Αγίου Βαλεντίνου, εγώ έχω μείνει ακόμα στον Άγιο Βασίλη!
Μεταξύ μας τώρα, θα συμφωνούσαμε για ένα rewind, ή να κάνουμε μια παράκαμψη για φέτος και να πάμε κατευθείαν καλοκαίρι, ε; Αλλά επειδή εκτός από την τρελή του Art Nouveau, πάνω από όλα κάνω και την συννεφοπερπατούσα, κι επειδή υποθέτω έτσι εντελώς αυθαίρετα και προκατειλημμένα πως ούτε κι εσύ είσαι για πολλά πολλά τριαντάφυλλα και βαλεντίνικα φρουφρού φέτος (εδώ ο κόσμος καίγεται και σείεται), με μεγάλη μου χαρά σου λέω πως το βιβλίο του μήνα ουδεμία σχέση έχει με ειδύλλια, ροματζάδες και τα συναφή ερωτογόνα που όλο κάπως πάνε και τρυπώνουν στα λογοτεχνικά σοκάκια.
Όμως εμείς εδώ στο Art, που είμαστε τόσο μπροστά, κάνουμε την ανατροπή και στον πιο «ερωτικό μήνα» του χρόνου! Ο λόγος για ένα ακατέργαστο διαμαντάκι που ακούει στο όνομα «Εγώ κι Εσύ», λέξη προς λέξη του ιταλικού Io e Te, γραμμένο από έναν από τους πιο καταξιωμένους κι αναγνωρισμένους σύγχρονους Ιταλούς συγγραφείς, τον N. Ammaniti (βλέπε «Εγώ πια δεν φοβάμαι», « Θα σε πάρω να φύγουμε», «Λάσπη» κ.α.) , εμπνευσμένο ωστόσο από αληθινή ιστορία.
Η θεματολογία του Ammaniti είναι γνωστό ότι αντλείται από τον κόσμο της εφηβείας. Έτσι και σε αυτό το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας καταπιάνεται με έναν εσωστρεφή και νευρωτικό έφηβο, διαγνωσμένος με την ταμπέλα του «ναρκισσιστή» και αρνούμενος να δημιουργήσει κοινωνικούς δεσμούς , με υπερπροστατευτικούς και ολίγον τι μαλθακούς γονείς, τους οποίους ξεγελάει με ένα αρχικά αθώο ψέμα πως θα πάει μια εκδρομή για σκι με τους συμμαθητές του. Αντί για αυτό όμως, θα κλειστεί για μια εβδομάδα στο υπόγειο διαμέρισμα της πολυκατοικίας τους. Η αναπάντεχη άφιξη ωστόσο της μεγαλύτερης και μυστηριώδους ετεροθαλούς αδελφής του, όχι μόνο θα διαλύσει την ψευδαίσθηση του για τον κόσμο και τον εαυτό του, αλλά θα κλονίσει τον μικρόκοσμό του και θα δημιουργήσει μια σχέση δυναμική, που θα θέσει σε τροχειά μια υπόσχεση για να αλλάξει τις ζωές και των δύο για πάντα.
Μια ιστορία περί τις 130 σελίδες, που βγαίνει σε ένα απόγευμα, και παραδέχομαι ειλικρινέστατα ότι ενδέχεται να αφήσει ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου, και μια σειρά από σκέψεις στο τέλος που θα ξεκινούσαν κάπως έτσι « Θα μπορούσε…» . Γι’ αυτό θα έλεγα, θα πρότεινα και θα επιθυμούσα, αν είχες όρεξη να δεις και την αντίστοιχη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου που πήρε φέτος σάρκα και οστά στη μεγάλη οθόνη με την υπογραφή του Bertolucci και κέρδισε τις εντυπώσεις στις Κάννες, και σου προσυπογράφω ότι θα συμφωνήσεις πως η φράση « Η ταινία ήταν καλύτερη κι από το βιβλίο» δεν είναι ουτοπία! Θες το cast, θες το εμπλουτισμένο σενάριο που σε πάει πιο βαθιά, θες ο David Bowie που μένει σαν ηχώ στα αυτιά σου σαν τραγουδά «dimmi ragazzo solo dove vai, /Perche’ tanto dolore ?» , θες όλα μαζί;
Όπως και να’χει, το σίγουρο είναι πως η φωνή του Ammaniti θα σου κινήσει την περιέργεια, κι αν δεν σε κερδίσει με αυτό, θα σε κερδίσει σίγουρα με κάποιο άλλο! Παραθέτω εδώ και μια συνέντευξη του bookpress.gr, γιατί αν δεν υπερβάλουμε τώρα, τότε πότε;
